Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Ermo
Wie heeft de speeltoestellen wel eens laten inspecteren door een extern bedrijf en hoe is de ervaring daar mee? Wat kost de inspectie? Kun je ook iets met de conclusie van de inspectie?
Kortom wie heeft hier ervaring mee?
Speeltoestellen periodiek laten inspecteren door een ONAFHANKELIJK inspectiebedrijf is niet onverstandig. U bent het overigens niet verplicht. U mag volgens het WAS ook zelf de wel verplichte periodieke controles en beheerdersfuncties uitoefenen op de toestellen. Echter is het meestal zo dat een frisse blik van een onafhankelijke inspecteur wel eens verassende rapporten op kan leveren over zaken waar u wellicht zelf niet aan gedacht had en er natuurlijk een hoop kennis nodig is om e.e.a. goed en juist te kunnen beoordelen. Een inspectie uit laten voeren door de leverancier zelf die dan vervolgens zelf langs komen om hun eigen toestel te bekijken is op zijn zachtst gezegd discutabel. Echt onafhankelijk zijn ze natuurlijk nooit (want welke leverancier wil nu een rapport van zijn eigen toestel inleveren waarop staat dat er zaken niet in orde zijn?) hoewel ze u hier wel van zullen proberen te overtuigen.
Er zijn verschillende inspectiebedrijven welke u in kunt schakelen.
Ik noem er zonder er belang bij te hebben even een paar:
- www.abos.nl
- www.repcon.nl
- www.kinderspel.be (prijstechnisch interessant en maakt tevens risico analyses wanneer een toestel van de norm afwijkt)
- www.speelwacht.nl
- www.vincotte.nl (Tevens ook een door het ministerie aangewezen keuringsinstantie. Zij kunnen ook veiligheidsinspecties uitvoeren)
enz…
Wat betreft de prijzen zijn er veel verschillen. Het is zaak om echt een vergelijking te gaan maken. Kijk hierbij goed naar WAT men doet voor welke prijs.
Alleen de prijs vergelijken is te kort door de bocht. Het kan namelijk zijn dat u een hele mooie aanbieding krijgt maar in feite opdracht geeft voor enkel een “visuele inspectie”. Die houdt bij sommige enkel in dat er een rondje door de speeltuin gemaakt wordt zonder dat er maar één test-probe (testmiddelen om problemen bij een toestellen te detecteren) aan te pas komt. Dit kun je natuurlijk niet vergelijken met een inspecteur die met zijn hele probes-set alle toestellen tot in detail nagaat op onveiligheden. Dus let op wat u met wat vergelijkt.
Wat betreft de rapportage is er ook nog wat te vertellen. Elk inspectiebedrijf heeft zijn eigen rapportage. De één met foto's en duidelijke informatie over wat er aan de hand is. De ander met enkel een offerte voor wat er gerepareerd moet worden. Ook hier dient u weer duidelijk aan te geven aan het inspectiebedrijf wat u verwacht van de rapportage.
Dan de vraag: “Kun je ook iets met de conclusie van de inspectie”.
Het antwoord daarop is niet zo makkelijk. Dit ligt er dus maar net aan wat voor rapport je volgens afspraak krijgt. Wanneer het enkel een rapport is waar op staat of het toestel constructief wel of niet aan de norm voldoet heb je er dus eigenlijk niets aan. Dit was namelijk ook al tijdens de keuring van het toestel bij de keuringsinstantie bekend (anders had het toestel het certificaat niet gekregen). Een inspectie is niet bedoeld om na te gaan of de keuringsinstantie bij het afgeven van het certificaat zijn werk wel goed gedaan heeft. (Hier hebben we de VWA, Voedsel en Warenautoriteit, voor die dit steeksproefgewijs zal controleren) Wanneer er opmerkingen over ondergronden, beknellingen en dergelijke in het rapport verschijnen heeft u hier wel degelijk wat aan. Dit kunnen natuurlijk zaken zijn die later (dus tussen plaatsing/oplevering en datum van inspectie) zijn opgetreden (bijvoorbeeld door de werking van de materialen van het toestel) maar welke wel opgelost dienen te worden om de veiligheid voor de gebruikers te waarborgen.
Een periodieke inspectie is eigenlijk onmisbaar maar het is jammer dat er zoveel verschillende inspectiebedrijven zijn die elk hun eigen product (rapport , prijzen, enz.) en “meningen” hebben over de grijze gebieden uit de norm (grijze gebieden zijn die zaken welke je op verschillende wijze kunt interpreteren). Tevens is het jammer dat er bij veel inspectiebedrijven geen gebruik wordt gemaakt van een risicoanalyse om het echte risico te bepalen in plaats van enkel na te gaan of iets wel of niet aan de norm voldoet. Je kan misschien de tegenstrijdigheid al voelen. De norm is bedoelt om aan te tonen dat een toestel een bepaald veiligheidsniveau heeft en dus niet om aan te tonen dat iets onveilig is. Als men aan het inspecteren is “zoekt” men naar zaken welke een risico vormen en waarmee het toestel dus onder het beoogde veiligheidsniveau komt. Aangezien de norm hier niet geschikt voor is is het vreemd dat de inspectiebedrijven toch de norm als uitgangspunt nemen voor het “zoeken” naar risico-factoren en de echte methodes om dit te staven (risico-analyse) niet gebruiken. Dit is naar mijn mening (let op… dit is mijn mening) een commercieel effect. Risicoanalyses kosten tijd en dus geld en men kan dus dan niet meer mee concureren met de andere inspectiebedrijven dus laat men de risicoanalyse weg. De hamvraag is of een inspectiebedrijf zich dan wel werkelijk zo druk maakt om de veiligheid van de kinderen of dat men puur commercieel zoveel mogelijk inspecties proberen uit te voeren als zij niet de maximaal mogelijke hulpmiddelen gebruiken om een toestel te onderzoeken.
Ik ben bezig met een inventarisatie te maken van de speeltoestellen binnen ons bestuur (dit zijn in totaal 8 scholen). Dan ga je zoeken.
Wij hebben afgesproken om de inspectie in eigen handen te nemen door twee collega's de cursus de te laten volgen, zodat zij kunnen gaan inspecteren binnen ons eigen bestuur. Ook dat heeft voordelen.
Ik zou graag in contact willen komen met mensen die in dezelfde situatie zitten en er zo over denken.
Groetjes.
Bij inspectie van speeltoestellen is het wat kort door de bocht om te stellen dat het om eenvoud en kostenbesparing zou gaan om te inspecteren op basis van regelgeving (in dit geval met name enkele NEN-normen). De wetgever stelt, dat verondersteld mag worden dat een toestel veilig is, als het aan de normen voldoet. Dus zien wij ook vaak, dat beheerders van speeltoestellen aan het inspecterende bedrijf ook specifiek vragen te inspecteren volgens de normen.
Anderzijds ben ik het geheel eens met de schrijver van het vorige artikel, dat het niet zaligmakend is. De kunst is om verder te kijken dan je neus lang is en je goed in te beelden wat kinderen kunnen doen en niet alleen wat er van ze verwacht wordt op een toestel. En dan komt het voor, dat ondergronden niet goed zijn, omdat kinderen bijv. hoger kruipen dan van hen wordt verwacht, waardoor de ondergrond groter moet zijn (of zelfs van een ander materiaal). Berucht voorbeeld zijn bijvoorbeeld boksprinkpalen, die als stappalen worden gebruikt, omdat ze te dicht bij elkaar staan en/of een te grote vlakke kop hebben.
Om dat soort risico's te zien is met name ervaring van de inspecteur van het grootste belang. Het zijn wel de zaken die visueel (en met enig meetwerk) worden bepaald.
Natuurlijk moet de inspecteur zijn testprobes bij de hand hebben om toestellen te controleren, maar het zou overdone zijn om elk toestel weer helemaal na te lopen. In principe is dat gebeurd met de typekeuring van het toestel.
Wat wel van groot belang is, en dat kun je ook risico-beoordeling noemen, is dat er bij geconstateerde afwijkingen op de normen en andere geconstateerde gebreken door de inspecteur ook het belang ervan duidelijk wordt aangegeven. Er zijn afwijkingen, die zodanig weinig invloed op het risico hebben, dat de beheerder kan overwegen er niets mee te doen en de situatie zo te laten. Anderzijds dient het ook duidelijk te zijn, wanneer een afwijking absoluut groot risico inhoudt, dat duidelijk om actie vraagt. Als een beheerder zijn toestellen door een inspectiebureau laat inspecteren, dan is dat zeker iets wat hij mag eisen t.a.v. de rapportage, die hij krijgt.
Ik hoop hiermee bij te dragen aan een juist eisenpakket, wat aan een inspectiebureau mag worden opgelegd bij opdracht tot inspectie van uw speeltoestellen.
Met vriendlelijke groeten
Johan Platerink
