was die veiligheidswetgeving nu ECHT nodig?

  • willem

    Vanaf maart 1997 moeten alle speelgelegenheden voldoen aan Wettelijke voorschriften.

    Zowel de speeltoestellen als de inrichting vallen onder de Wet.

    Het doel was om het aantal ongevallen in 10 jaar te reduceren met 25%

    Wat dit nu echt nodig? Of was het allemaal alleen maar onzin?

    Willem

  • Ermo

    Hoever zijn we nu met het reduceren van die 25% ongevallen?

    Verder denk ik dat, achter af gezien, het geen overbodige luxe is geweest. Daar bedoel ik mee dat ik nu nog steeds speeltoestellen tegen kom die van alle kanten fout zijn. Ook deel ik de mening van veel mensen dat er speeltoestellen waren die eigenlijk geen kwaad konden maar uit het oog punt van de wet plaats moesten maken voor nieuw.

    Was het nodig, was het onzin? Misschien had men beter een overgangs periode kunnen instellen. En er waren speeltuinen die al heel veel konden doen door de afstanden tussen de speeltoestellen op de juiste afstand te zetten en de ondergrond aan te passen. Voor speeltoestellen waar al jaren geen enkel onderhoud aan gedaan was was het geen onzin, voor speeltoestellen waar goed en regelmatig onderhoud aan gedaan werd was het mogelijk wel onzin.

    Let wel ook ik ben heel erg tegen de wet geweest, maar heb uiteindelijk met veel lobbyen (o.a. door tips van de Nuso, lees Henk en Willem) geld bij een gesprokkeld om de speeltoestellen en speeltuin aan de eisen van deze tijd te laten voldoen. Het geld is bij instanties, 2 bedrijven, gemeente en eigen gespaard geld vandaan gekomen.

    Voor de speeltoestel firma's is de wet alleen maar goed geweest, de prijzen van de speeltoestellen stijgen soms explosief.

    Maar nu, de toekomst want speeltoestellen hebben ook niet het eeuwige leven en de subsidies nemen af. Er moet gespaard worden voor de toekomst.

    Ermo

  • willem

    De evaluatie van het Attractiebesluit (in maart 2003) heeft aangetoond dat het aantal ongevallen nauwelijks is gedaald. Doch als in aanmerking wordt genomen dat het aantal speeltoestellen/speelplekken na 1997 is toegenomen en ook het aantal speelbewegingen, dan is er een lichte daling te zien.

    Maar… het blijkt dat het aantal ziekenhuisopname licht is toegenomen. Dan trek ik de voorzichtige conclusie dat door de veiligheidsnormen de uitdaging in het spelaanbod van kinderen is afgenomen waardoor zij op een andere manier hun uitdaging gaan zoeken. Mogelijk op andere manieren de speeltoestellen en speelaanleidingen gaan gebruiken.

    Het zoeken naar de eigen grenzen is toch de basis van het spelen?

    Voorbeeld: Een hoge glijbaan (boven de 3 meter / valhoogte) moet bovenaan afgesloten zijn. Als er in de speeltuin weinig uitdaging is met hoogteverschillen zullen er kinderen zijn die buiten langs OP het afgesloten gedeelte willen klimmen.

    Of men gaat lekker klimmen in de hoge bomen op of naast de speeltuin

    Overigens blijft het vreemd dat een klimrek van 2 meter hoog valdempende ondergrond moet hebben en dat gek kind wel in die hoge boom kan/mag klimmen en dan gewoon op de zwarte aarde/gras kan vallen.

  • Erwin van Weerden

    Nee en Ja!

    Dit lijkt natuurlijk een diplomatiek antwoord, maar ik zal trachten het te verduidelijken.

    Nee, want de doelstelling van de 25% reductie, voor wat betreft het aantal ongevallen, is niet gehaald. Het is echter maar de vraag wat nu de “meetnorm” van deze ongevallen was en is. Meten we alleen de ongevallen in de speeltuinen, bij alle speeltoestellen en wat zijn deze laatste dan wel. Is skate-ramp dan ook een speeltoestel of een sporttoestel?

    Nee, vele speeltuintjes zijn de afgelopen jaren “verdwenen”, doordat de lokale eigenaar/beheerder (vaak de gemeente) zich geen raad met de regelgeving wist. Ook zijn er vervolgens vele veldjes ingericht, zonder verder speelaanleidingen (heuveltjes e.d.). Hierdoor is de speelwaarde van het enkele toestel vaak weer te niet gedaan door het verdere “kale” speelterrein.

    Ja, door de introductie van de veligheidswetgeving is het spelen wel weer op de “politieke”-agenda terecht gekomen en hebben vele speeltuinen kunnen renoveren door de bijeengebrachte financien.

    Nog lang niet alle speeltuinen en speelplekken blijken te voldoen aan de “norm”, maar de grootste afwijkingen vinden we volgens mij bij de speeltoestellen die geplaats staan bij “eigenaren” die geen directe binding met deze speeltoestellen hebben, zoals sportverenigingen en kleinere horeca-bedrijven.

    Er komen de laatste tijd echter weer positieve initiatieven om bij het inrichten van speeltuinen meer en meer te kijken naar de speelaanleidingen en aldus de speelwaarde van het geheel en het niet zo zeer te zoeken in uitsluitend en alleen de speeltoestellen. Een goed vorobeel hiervan is volgens mij De Speeldernis te Rotterdam.

    Wat verder een discussie-punt kan zijn is de huidige prijsstelling van de speeltoestellen. Er zijn geluiden te horten dat de veiligheidswetgeving heeft gezorgt voor een wel erg drastisch gestegen prijs in de afgelopen jaren.

    Erwin